کودکی، طلایی ترین دوران زندگی انسان است. پنج سال اول زندگی را می توان شاه بیت غزل زندگی دانست، چرا که در این سال ها سنگ بنای شخصیت فرد بنا نهاده می شود. با توجه به اهمیت این دوران، لازم است این سال ها با نگاهی عمیق و دقیق تر مورد بررسی قرار گیرد.
همان قدر که رشد جسمی و تغذیه مناسب اهمیت بسیار دارد، رشد روحی روانی نیز جایگاه ویژه ای دارد وشناسنامه رشدی که بیانگر ویژگی های روانشناختی کودکان است به این امر مهم می پردازد. یعنی همان طور که یک کودک به محض تولد، به لحاظ جسمی مورد ارزیابی قرار می گیرد، و در فواصل معین رشد جسمی او، مثل قد و وزن، بررسی می شود، لازم است که به لحاظ ویژگی های روان شناختی (مثل رشد شناختی، رشد زبانی، رشد حرکتی، احساس و هیجان، رفتار سازگارانه) نیز مورد بررسی قرار گیرد.
شناسنامه رشدی که تصویری عینی و علمی از رشد روانشناختی هر کودک در اختیار متخصصان رشد قرار می دهد از چند جهت حائز اهمیت فراوان است. نخست اینکه منجر به افزایش آگاهی والدین از وضعیت فعلی کودکشان می شود. آن ها با آگاهی عمیق و تخصصی از وضعیت کودک، به نرمال یا غیر طبیعی بودن سیر تحول کودکشان واقف می شوند.
در صورت وجود هر گونه تاخیر در هر کدام از ابعاد رشدی کودک، با درمان و مداخله به موقع، می توان به جبران تاخیر پرداخت. و رشد کودک را در تمام ابعاد ذهنی، زبانی، هیجانی و حرکتی را به گونه ای یکپارچه و مناسب پیش برد.
ابزار اصلی در شناسنامه رشدی، آزمون بایلی(۲۰۰۶) می باشد. این ابزار برای نوزادان و نوپایان، طراحی شده و بر روی کودکان از سن ۱۶ روزگی تا ۴۲ ماهگی قابل اجراست. آزمون بایلی ۳، از چهار خرده مقیاس شامل مقیاس شناختی، مقیاس زبانی (دریافتی و بیانی)، حرکتی (حرکات درشت و ظریف) و رشد هیجانی-اجتماعی و رفتار انطباقی تشکیل شده است.
